یکی از انتقادات عمدهء نظام های مردم سالار، عدم مشارکت مؤثر عامه مردم
در خط مشی کذاری عمومی و سلطهء متخصصات وکارشناسان در این زمینه
می باشد. در این نظام ها به دلایل مختلف مانند پیچیدگی مسایل، هزینه بر
بودن، عدم اطمینان و تأخیر و کندی، مشارکت مردم کنار گذأشته شده و در
تصمیم گیری های عمومی به نظرات تخصصی بسنده می شود. برای رفع این
نقیصه و مشارکت عامه مردم در خط مشی گذاری عمومی مدلی ارایه گردیده
است که در آن دو شاخص مشارکت وجود دارد: یکی هدف و منظور أز
مشارکت و دیگری ماهیت موضوع مورد تصمیم. با استفاده از این مدل،
تصمیم گیرندگان قادر خواهند شد استراتژی ها و راه کارهای مشارکت مردمی در
خط مشی گذاری عمومی را به گونه ای طراحی کنندکه هم در آگاه ساختن مردم
مؤثر باشد و هم کیفیت خط مشی های اتخاذ شده را بهبود بخشد.
)