امروزه اکثر شرکت ها به جای مذاکره با تک تک مشتریان و انعقاد قرارداد با
آن ها، قراردادها و شروط استاندارد و نمونه ای را تهیه کرده و به صورت عام به
مشتریان ارایه می نمایند. استفاده از این قراردادها به دلیل صرفه اقتصادی و
تسریع در مبادلات روز به روز گسترش بیش تری پیدا می کند. از جهت دیگر،
این قراردادها در عمل به نتایج نامطلوبی را برای مشتریان در پی داشته که
دخالت دادگاه های کامن لو و قانونگذار در حمایت از مشتریان را به دنبال
داشته است. بعضی از این نوع فراردادها با عنوان قراردادهای الحاقی شناخته
می شوند. دا گاه های کامن لو در رویارویی با شروط غیر منصفانه و غیرقابل
أنتظار مندرج در قراردادهای استاندارد سعی نمود ه اند اولأ، مشخص نمایند آیا
شروط مزبور واقعأ پاره ای از قرارداد منعقده بین طرفین را تشکیل می دهد.
ثانیأ، با فرض ثبوت این که شروط مزبور جزئی از قرارداد است، در این
صورت دادگاه ها از طریق تفسیر به نفع طرف مقابل و به ضرر تنظیم کننده تلاش نمود ه ا ند تأثیرات نامطلوب این نوع شروط را نسبت به مشتریان محدود نمایند. ثالثأ، در صورتی که مشخص شود شروط مزبور گزاف و غیرمنصفانه است، با استفاده از نظریه شروط غیرمنصفانه و گزاف تلاش شده که از
اجرای چنین شروطی خودداری نموده و یا آن ها را تعدیل نمایند.
)