هر چه بر عمر مدیریت افزوده می شود توجه به عامل انسان به عنوان
سرمایه فکری بیش تر مورد توجه سازمان ها و دولت مردان ترار میگیرد و با
وجود تأکید برخی از استراتژی های افزایش بهره وری بر استفاده از تکنولوژی
جدید و سرمایه، مدیران منابع انسانی می کوشند از طریق تغییر در روابط
کارکنان به افزایش بهره وری دست یابند.
اما به رغم اصرار مکاتب مدیریت، مدیران و دولت مردان بر اهمیت
بخشیدن به نیروی کار، مشکلاتی در سازمان ها ظاهر می شود که می تواند بر
بهره وری کارکنان اثرات منفی بگذارد و در نتیجه کارایی سازمان را کاهش دهد.
تحقیق حاضر با مطالعه میدانی در زمینه روابط انسانی مبتنی بر انگیزش در
مراکز آموزشی (به طور خاص، سازمان آموزش فنی و حرفه ای کوشیده است
بخشی از این مشکلات را مورد توجه قرار داده و راه حل هایی برای آنها بیابد.
از نتایج این تحقیق بر می آید که چنان چه سازمان های آموزشی بخواهند از
سرمایه فکری خود استفاده بهینه نمایند باید روابط انسانی مبتنی بر انگیزش
که رفع نیاز کارکنان از طریق پاداش و جبران خدمات میتوانددر آن تاثیر بسزایی داشته باشد) را بهبود بخشیده و زمینه رشد بهره وری را فراهم و از تعارض جلوگیری نمایداین مقاله در دو بخش تهیه گردیده که در بخش اول مطالعات نظری در مورد انگیزش و در بخش دوم فرایند تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است
)